Etappe 13:
Etappe 13 op vrijdag 5 september is een ware beproeving voor de klimmers. De rit van 202 kilometer voert het peloton van Cabárceno de la Sal naar de legendarische Alto de l’Angliru, een van de zwaarste beklimmingen in het profwielrennen. De klim die in een eeuwige tweestrijd zit met de Zoncolan voor de titel van zwaarste klim van Europa. Het eerste deel van de etappe is relatief rustig, maar na 150 kilometer begint het echte werk. De Alto de Mozqueta (6,6 km aan 8,4%) en de Alto de Cordal (5,4 km aan 9,3%) zetten de toon voor de finale. Daarna volgt de monsterklim naar de Angliru, die over 12,4 kilometer gemiddeld 9,8% stijgt, met pieken tot wel 23,5% op de beruchte Cueña les Cabres.
De Angliru is een mythische col die het klassement kan doen kantelen. De steilste passages liggen in de tweede helft van de klim, waar de renners maximaal worden getest. De beklimming is een ware krachtmeting, waarbij alleen de sterkste klimmers het kunnen volhouden tot de top. Deze dag zal ongetwijfeld een sleutelrit worden voor de klassementsrenners. De verschillen in het klassement zullen hier enorm hoog oplopen en wie na deze rit in het rood staat, mag zich de topfavoriet voor de eindzege noemen. De Angliru behoort tot de meest gevreesde beklimmingen die er bestaan en zal opnieuw het toneel zijn waar helden geboren worden en waar het klassement op zijn kop zal staan. Deze rit zal ongetwijfeld belangrijk blijken te zijn in de strijd om de eindwinst. Een dag die niemand in het wielerpeloton onberoerd zal laten. Voor de fans belooft dit een fascinerende en zenuwslopende dag te worden met fantastische beelden op de slotklim.
Over de immense moeilijkheid van de klim zei Chris Froome ooit: “Het is een verschrikkelijk zware klim, zeker in de bochten. Dan schieten de percentages al snel naar de 25%. De tv-camera’s doen geen recht aan de steiltegraad van de Angliru, je moet echt op de fiets zitten om het te voelen. Je hebt tegenwoordig natuurlijk de verzetten om zo’n beklimming te bedwingen, maar het is echt een meedogenloze klim.”
Twee jaar geleden zorgde Jumbo-Visma op deze beklimming voor een spectaculair kijkstuk. Met Vingegaard, Roglič en Kuss bestond de kopgroep uit maar liefst drie ploegmaten. Roglič dreef het tempo toen zo hoog op dat Kuss moest lossen en zijn rode trui tijdelijk verloor. Dit incident was het begin van het einde voor Roglic bij Visma, ook al won Kuss alsnog die Vuelta.
Topfavorieten: Vingegaard, Ayuso, Almeida